Aan de vooravond van Kunstwark in ’t Park, een jaarlijks terugkerend kunstevenement wat na twee ‘(corona-)afgelastingen’ eindelijk weer doorgang vindt, heeft voorzitter Wilma Duinkerken (61) met haar team van vijf vrijwilligers alles tot in de puntjes geregeld. Toch vindt ze het altijd weer spannend, zo geeft ze eerlijk toe. "Vannacht kan ik niet slapen. Ik ben dan heel erg zenuwachtig. Er is niks loos, maar mijn verantwoordelijkheidsgevoel zorgt daarvoor. Het helpt ook niet mee dat ik geen ochtendmens ben, maar morgenvroeg om 7.00 uur staan we er,” zegt Duinkerken stellig.

's Avonds, maar ook 's nachts is Duinkerken werkzaam als zorgcentralist bij Zorgcentrale Noord. "Wij nemen de telefoon aan van mensen die zorg krijgen van diverse thuiszorginstellingen. Meldingen van mensen die een alarmknop hebben, komen ook bij ons binnen en die handelen we af.” Als vrijwilliger is Duinkerken blij dat 'haar' evenement eindelijk weer kan plaatsvinden. "We hebben het twee keer moeten annuleren. Weet je wat ik straks ga doen? Een cake bakken. We gaan dan morgen eerst samen aan de koffie en cake. Ik doe dat voor de deelnemers, om kenbaar te maken dat het fijn is dat ze er weer zijn. Gisteravond heb ik me bedacht om er een stuk of 6 à 7 te bakken. Het wordt dan ook laat vanavond,” vertelt ze lachend.

Duinkerken geeft aan dat ze in de loop der jaren de nodige ervaring heeft opgedaan in het vrijwilligerswerkveld. "Naast het voorzitterschap bij Kunstwark in 't Park schrijf ik in opdracht van Humanitas levensboeken. Die hebben in Hoogeveen een project lopen. Ik heb inmiddels mijn eerste levensboek afgerond met een deelnemer van 92 jaar.” Het schrijven is iets waar ze de nodige voldoening uit haalt. "Schrijven vind ik leuk om te doen. Het is eervol en intensief. Iemand schenkt je vertrouwen om persoonlijke verhalen aan je te vertellen. Je geeft een prachtig boek aan haar terug en mevrouw schonk het aan haar twee dochters.” In het verleden was Duinkerken als vrijwilliger actief op de basisschool en in het voortgezet onderwijs. "Bij de scholen van mijn kinderen ben ik betrokken geweest. Ik heb in de ouderraad gezeten.” Bij Dorcas is ze af en toe vrijwilliger. Als tijdens het gesprek de ontstaansgeschiedenis van Kunstwark in 't Park ter sprake komt, geeft ze aan geen actieve rol te hebben gehad bij de totstandkoming daarvan. Duinkerken daarover: "Frederike Lunenberg van SWW heeft het samen met een stagiaire bedacht, als eindactiviteit voor haar opleiding.” Duinkerken vervolgt: "Het wordt zeker gewaardeerd. Als ik morgen op Kunstwark in 't Park loop, dan zie ik allemaal mensen genieten van de kunst die aangeboden wordt. Kunstenaars vinden het fijn om creatieve uitingen te delen en bezoekers genieten van het aangebodene. Ik geef graag iets terug aan Hoogeveen door middel van deze kunstmarkt.” Haar toekomstwens is om als vrijwilliger te werken bij een hospice. "Dat heb ik altijd gezegd. Ik heb een zorgachtergrond. Mijn werkzame leven ben ik begonnen als kraamverzorgster. Ik stond daar bij het begin van het leven en zou graag vrijwilligerswerk doen aan het einde van het leven,” waarmee Duinkerken doelt op het werk in een hospice. "Dat is wat ik in de toekomst hoop te gaan doen. Vrijwilligerswerk naast je verplichtingen kan je heel veel plezier en voldoening geven,” toont ze zich positief.

Over de essentie van Kunstwark in 't Park zegt Duinkerken het volgende. "Doel is om Hoogeveen en omgeving kennis te laten maken met kunst in de breedste zin van het woord. Naar schatting komen er zo'n 500 tot 600 mensen op het evenement af. Eigenlijk is een kunstmarkt een pr-markt voor de kunstenaar. Door de kunstmarkt kom je als bezoeker in aanraking met kunstenaars van binnen en buiten de regio.”

De vraag hoe je potentiële vrijwilligers over de streep kan trekken om de handen uit de mouwen te steken, benadert Duinkerken vanuit een tamelijk unieke invalshoek. "Je hebt het doorgaans zo druk met al je vaste verplichtingen. Die kunnen je overnemen, waardoor je geen ruimte in je hoofd hebt om te denken: dat kan ik wel. Je kan het misschien toch wel. Je bent belangrijk op vlakken waar je niet meteen aan zou denken.” Duinkerken benadrukt dat mensen het soms gewoon moeten gaan proberen. "Door te doen kom je erachter wat bij je past. Begin gewoon. Het is vrijwilligerswerk. Natuurlijk is het niet vrijblijvend, maar het is wel makkelijker. Ik deed zelf iets in het verlengde van mijn werk, maar dat paste niet bij mij. Het is verfrissend om iets anders te doen dan waar je in je betaalde loopbaan mee doende bent.” Duinkerken vervolgt: "Ik weet niet of ik mensen kan aansporen, maar ga het gewoon doen. Er zijn zoveel verschillende vormen van vrijwilligerswerk. Je hoeft alleen maar op de vrijwilligersvacaturebank te kijken. Volgens mij zei Pippi Langkous dat ook: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”

Tot slot haalt Duinkerken de 'hoogtepunten' aan. "Wat ik altijd ontzettend leuk heb gevonden is de ouderraad. Al die activiteiten daaromheen heb ik als plezierig ervaren.”


Mensen maken Hoogeveen (6) – Wilma Duinkerken